najlepsze motocykl

Pierwsze, co można wyczuć podczas jazdy RSV4 to możliwości silnika V4. Aprilia miała swoją premierę w kwietniu tego roku. 180 koni mechanicznych i 179 kilogramów wagi robi swoje. Brytyjczyk stwierdził, że dostarczana moc jest porównywalna z tą dostępną w nowej Hondzie Fireblade, a łatwość prowadzenia przypomina Suzuki SV650. Natomiast zastosowana elektronika niczym w szwajcarskim zegarku dba o perfekcję Aprilli. Czego chcieć więcej, prawda? Jako ciekawostkę możemy dodać, że silnik V4 o pojemności 999cm3 zainstalowano specjalnie z myślą o wyścigach WSB. Niestety cena może odstraszać – Włoska maszyna kosztuje około 77 000 złotych!

Nie ma co ściemniać: sprzęcior z porządnym rzędowym silnikiem o czterech cylindrach ucieszy każdego. Dzisiejsze konstrukcje są świetnie wykonane, trwałe, pracują elastycznie i osiągają piekielne moce. Ale jeśli o emocje chodzi, nie ma to jak V4. Już jego sound jeży włos na klacie. Ten gang, pachnący torem wyścigowym, zjazdem do pit-stopu z pewnością zelektryzuje każdego. Tak samo, jak 25 lat temu, gdy powstawała Honda VFR 750 (zwana również RC 30), również w przypadku RSV4 najwięcej do powiedzenia mieli nie ekonomiści, lecz spece od techniki. I całe szczęście, bo dzięki temu w obu maszynach pracuje V4. To prawda, jest to bardziej skomplikowana konstrukcja, a więc droższa niż silnik rzędowy, prawdą jest też, że podwójny napęd wałków rozrządu oraz dwa oddzielne bloki cylindrów powodują nieco wyższą masę. Ale przecież zalety V4 są bezsporne.

Czy mniejszy silnik, oznacza mniej zabawy?

Po tym jak Ducati dostało z modelem 749 łupnia w klasie Supersport, zupełnie się z niej wycofało. Nie ma ani dwucylindrowych bolońskich 750-tek, ani forsowania pod stołem jeszcze większych pojemności dla V2 w Supersportach.

Co by jednak nie mówić, osobną sprawą jest wygrywanie wyścigów, a zupełnie inną zarabianie pieniędzy na najważniejszej klasie drogowych motocykli sportowych, czyli właśnie na Supersportach. Co prawda bolońska fabryka upycha 848 w dziale Superbike, ale my odnosić będziemy tą maszynę do 600-tek. Konkurencja jest tutaj tak silna, że odpuszczenie pola rywalom może oznaczać wiele lat mozolnej pracy przy odzyskiwaniu utraconej pozycji.

Wygląd i ergonomia

Jeśli z 848 zdjęto by nalepki wskazujące jaki to model, większość obserwatorów miałaby poważny problem, aby odróżnić tą maszynę od większego brata. Od strony stylistycznej oba modele są praktycznie tym samym motocyklem. Bohater naszego artykułu został jedynie nieco mniej dopieszczony w chwili narodzin. To ciekawe, bo zazwyczaj to drugie dziecko w rodzinie zyskuje status pupilka dostającego zawsze to, co najlepsze... Od 1198 różni go brak amortyzatora skrętu, węższa tylna opona, niższy model hebli Brembo oraz nieco mniej wypasione zawieszenie. Do tego dół owiewki wykonany z czarnego plastiku, który w 1198 jest lakierowany. Zupełnie niewidoczną różnicą jest silnik o mniejszej pojemności.

Supersport +

Fabryczne ustawienia zawieszenia wymagają podkręcenia tłumień w zawieszeniu, aby motocykl w pełni mógł wykazać się walorami swojego podwozia. Sztywna rama, wysokiej jakości komponenty układu jezdnego i wpięty gaz sprawiają, że 848 pewnie i dynamicznie wychodzi z wirażu. Widlasty dwucylindrowiec nie straszy gwałtownymi skokami mocy, ciągnąc pewnie i równo już od średnich obrotów. Aby jechać naprawdę dynamicznie nie należy schodzić jednak poniżej 6000 obrotów na minutę. Silnik lubi wysokie obroty i pięknie się na nie wkręca.

Asymetryczne światła i 193 KM pod owiewkami

BMW oficjalnie pokazało długo oczekiwaną drogową wersję swojego Superbika S1000RR. Maszyna waży 183 kg na sucho. Natomiast gotowa do jazdy 204 kg. Silnik generuje 193 KM przy 13,000 obr/min oraz 112 Nm momentu obrotowego przy 9,750 obr/min. Do kompletu S1000RR otrzymał sześciostopniową skrzynię biegów. BMW wyposażyło drogową wersję Superbika we w pełni regulowany 46 mm widelec typu USD. Za hamowanie odpowiadają oczywiście produkty Brembo.

Budując motocykl superbike nie mamy czasu na tworzenie zdobywców drugich miejsc. Przedstawiamy najnowocześniejszą wyścigową potęgę. Aluminiowa półka widelca, radialne hamulce, typowy dla motocykli supersport obniżony przód i uniesiony tył, ostre kolory i najdoskonalsze połączenie systemów wspomagających kierowcę: pierwszy prawdziwie wyścigowy układ ABS, posiadający m.in. tryb pracy obejmujący tylko przednie koło, Układ Dynamicznej Kontroli Trakcji (DTC) pozwalający na zmianę stopnia dozwolonego poślizgu, zależnie od kąta pochylenia motocykla. Nigdy wcześniej zachowanie kontroli nad tak wielką mocą nie było tak łatwe. I dotyczy to zarówno dróg publicznych, jak i torów wyścigowych. Symbol RR oznacza, że jest to pełnokrwisty motocykl wyścigowy, nawet, jeżeli można nim jeździć z zamontowaną tablicą rejestracyjną. Uwieńczeniem wszystkiego jest silnik – nasza absolutna duma i radość. A zdanie to wyraża z całym sercem również nasz zespół wyścigowy.

Kawasaki ZX-12R – motocykl firmy Kawasaki zaprezentowany w roku 2000. Jest jednym z najszybszych seryjnie produkowanych motocykli i z pewnością najszybszym motocyklem produkcji japońskiej, gdyż wszystkie motocykle po 2001 roku zostały wyposażone w ogranicznik prędkości 299 km/h. A w roku 2000 ZX-12R mógł rozwinąć prędkość grubo ponad 300 km/h. Firma Kawasaki długo szczyciła się posiadaniem najszybszego motocykla – ciężkiego modelu turystycznego ZZ-R 1100. Do roku 1996 kiedy to Honda zaprezentowała szybką turystyczną maszynę CBR 1100XX, która okazała się szybsza niż popularny lecz ciężki ZZ-R. W 1997 roku Suzuki podniósł poprzeczkę z modelem Hayabusa 1300R, który był pierwszym motocyklem jaki osiągnął 300 km/h. W 2000 roku jako odpowiedź dla firm Hondy i Suzuki Kawasaki zaprezentowało zupełnie nową konstrukcję o nazwie ZX-12R – najpotężniejszą Ninję jaka kiedykolwiek powstała. Był to piąty z kolei po ZX-6R, ZX-7R, ZX-9R zx-10 motocykl "zielonych", który reprezentował Kawasaki w super-bike i jest jej flagowym modelem.

CBR 1100XX Blackbird - jest to motocykl firmy Honda zaprezentowany w roku 1996. Tym modelem firma Honda zdetronizowała Kawasaki w sektorze motocykli sportowych w klasie powyżej jednego litra (1137 cm ³) gdzie w latach 1990-1996 przewodził szybki i ciężki model Kawasaki ZZR-1100 (ZX-11). Podczas premiery na torze we Francji pojawił się wielki motocykl firmy Honda prowadzony przez Paula Ricarda, stało się jasne, że model ten nie na darmo nosi nazwę szpiegowskiego samolotu Blackbird z firmy Lockheed.

W budowie motocykla zastosowano czterocylindrowy silnik rzędowy z 16-zaworami, mający szereg podobieństw i rozwiązań wspólnych z mniejszą jednostką firmy montowaną w lekkim modelu CBR900RR FireBlade. Przy tym silnik stosowany w XX podobnie jak w CBR FireBlade jest przy tym lekki i zwarty.

Pomimo znacznej masy 223 kg w stanie suchym, dobre zawieszenie motocykla i stabilne prowadzenie powodują, że pojazd ten okazał się na krętych drogach bardziej sprawny, niż można było się tego spodziewać.

W modelu CBR 1100XX Blackbird zastosowano także nowy rewolucyjny system CBS. którego działanie polegało na naciśnięciu dźwigni hamulca przedniego, który powodował także zadziałanie hamulca tylnego i odwrotnie.

Do dziś model Blackbird jest jednym z najlepszych produktów firmy Honda jeśli chodzi o sportową-turystykę i ma to odbicie także w cenach motocykli używanych z lat 1996-2006.

Dane techniczne

Mimo swojej agresywnej stylistyki, CBR 1100 XX z upływem lat nie poszła w tę samą stronę, co np. Hayabusa. Honda ewoluowała ku przeznaczeniu turystycznemu. Nisko osadzony wydech oraz uchwyty na bagaż, pozwalają zapakować całkiem sporą ilość potrzebnych na podróż przedmiotów. Mimo dużej masy, motocykl jest zwrotny i dobrze się prowadzi.